Pożegnanie jesienią

Dużo pięknych wierszy jesienią powstaje,
ile miłości do serc stęsknionych puka.
Jaka ona piękna, kwiaty dziś rozdaje ,
ciepła, ukojenia w naszych sercach szuka.

Zwiewna, kolorowa nad moim balkonem
zaszumiałaś tęsknie w swej cudownej pieśni,
musnęłaś po głowie kolorowym klonem.
Zatęskniłam, chociaż już tęskniłam wcześniej.

Wróciłam myślami w ojczystą zagrodę
do tych pięknych czasów, kiedy żyła mama,
świat był taki ciepły, miał szczęsną urodę,
nie pamiętam, żebym kiedyś była sama.

Ten ostatni klekot bocianów na łąkach,
okrążany dom przez jaskółczą rodzinę.
Pożegnalne pieśni żurawi na błotach,
szczęśliwe odlecą w daleką krainę.

I ja odleciałam, trzydzieści lat mija.
Często wracam wiosną najszczęśliwszą drogą.
Moje dzieci nowe gniazda założyły.
Ojczyzny kochanej, zapomnieć nie mogę.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2014-11-18 Dodano: 2016-11-18 19:18:50

Ten wiersz przeczytano 1670 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie