Pożegnanie lata

Odchodzi a łzy z nieba się leją,
na ciepłe dni odchodzi z nadzieją,
wycięte zbożowo ziarniste włosy,
bocianów echo powtarza odgłosy.

Odchodzi a dusza ma płacze,
czy jeszcze za rok cię poczuje, zobaczę.
Dało mi przez ten kwartał wiele:

widziałem tatrzańskie gorące kamienie.
Ciepłym wiatrem rozwiewało jej loki,
gdy szliśmy na Dolinę Roztoki.
Stawy odbijały żółciutkie słońce,
jagody w cieście głód kojące.

Tyle radości w sierpniu na ławce.
Drewno,złoto, brylanty, romanse.

Powoli wspomnienia liście pokryją,
a chmury krąg światłości ukryją.
Będę czekał z utęsknieniem,
gdy trąby ptaków zagrają śpiewem,
że wracasz na natury salony,
a zegar na trzy miesiące zostanie nastawiony.

autor

Krzysiek84

Napisany: 2016-08-29 Dodano: 2016-08-29 22:44:15

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie