Późna Wiosna

Ze śpiewem na ustach biegła po rosie
Marzenia rzucając za siebie
Białe jej stopy na młodym wrzosie
Zbłąkany obłok na burzowym niebie.

Specjalnie dla niej wiatr śpiewa piosenkę
We włosy wplątał jej nuty
Promień słoneczny, chcąc musnąć powiekę
Siadł na jej rzęsach, na skróty.

Przed jej ustami słodszymi od malin
Paź dworski z podziwem przyklęknął
I przed jej dłońmi o barwie konwalii
I przed włosami, co pachną maciejką.

autor

Magdalena Płatek

Dodano: 2005-02-28 15:12:25

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie