Pozornie o niej

Płynie w otchłani, przez mrok się rozbija
Sunie tak gładko, faluje
Ode mnie ją widać

Nieświadomie zmierza, pcha ją naturalna siła
Coraz bliżej celu,
Bardziej urodziwa

I widzę ponownie, już w innej postaci
Gdy ciepło poczuje
Myśli, że nie straci

Lecz jej przeznaczeniem nie jest pozostać,
Wciąż musi mknąć dalej
Chciałaby zastygnąć na chwilę
Warkocz rozpostarty,
Mknie dalej

Już po drugiej stronie, już jej nie widać
Oślepiony wiem, że jej przeznaczenie
To błysnąć na chwilę
Na jedno tchnienie

Gdy blisko – ogrzana, ciepło promienieje
Lecz się nie zatrzyma,
Okrutne przeznaczenie

A ja obserwuję dalej, dystans od ciepła większy,
Ale dla mnie jest bezpieczny,
Dla mnie jest wieczny.

autor

Alkor

Napisany: 2007-01-22 Dodano: 2007-01-24 01:29:13

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie