Pozory

ludzkie oko - niesamowity mechanizm, tak wiele potrafi zauważyć ... a jednak tak często się myli...

Patrzcie! jaka dumna
ulicami błądzi
zimna i nieobecna
dobrze wie czego chce
Patrzcie! jak ubrana
jak rusza się

Stój ! nie podchodź,
tylko ośmieszysz się
nie masz szans u tej panny
w lustrze przyjrzyj się
szkoda czasu , zachodu
i tak spławi Cię

Pozory...
nie wiesz jak bardzo oni mylą się
ich nieświadome opinie ranią mnie
nie pozwalają Ci do mnie zbliżyć się

Odwagi...
nie czekaj na „proszę”
sam wyważ drzwi
posłuż się wytrychem lub podstępem
i zagość w sercu mym

Nie czekaj na zaproszenie
możesz nie doczekać się
ale zaryzykuj
wejdź i rozgość się

Nie pytaj o pozwolenie
sam bierz co chcesz
obłup się mą siłą i pewnością
odwagą i samodzielnością
mą samotnością

Obedrzyj z pancerza obojętności
pozostaw nagą
a teraz obejrzyj mnie
tak, to prawdziwa ja
nie ta, którą co dzień na ulicy mijasz
...

autor

morphia

Dodano: 2007-08-14 20:32:47

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie