Pozwól marzyć
Czemu nie dasz mi pomarzyć,
bawić słowną wyobraźnią.
Gdzie się wszystko może zdarzyć,
między fikcją oraz jaźnią.
Ten umysłem świat tworzony,
realności cieszy tłem.
Choć w całości wymyślony,
prawdą bardziej jest niż snem.
Ludzie żyją tam w równości,
bez podziałów i wypaczeń.
Bo nie znają słów podłości,
zakłamania cichych znaczeń.
Są bogaci w te wrażenia,
których tyle nam brakuje.
Ból jest obcy, gdyż cierpienia,
tam nikt nigdy nie poczuje.
To świat tylko wymarzony,
wyobraźni twór wspaniały.
Całkowicie wymyślony,
nierealnie doskonały.
Pozwól dalej mi tak marzyć,
bawić słowną wyobraźnią.
To się może kiedyś zdarzyć,
między fikcją oraz jaźnią.
Komentarze (1)
Widzenie świata otwartego na ludzkie pragnienia,
rozmowa i prośba zarazem.