Pozytywne (nie)przypadki
Przeznaczenia rozsiewa ich bez stałych
reguł
a jednak są gdzie trzeba. Stają się
nieodzowni,
lojalnie podwajając ważność cudzych
spraw
(za odrobinę ciepła z podgrzanego powietrza
wokół).
Spowszedniali, wtopieni w nasze tło,
muskają sobą
do czasu, gdy niespodziewanie przechylą się
niezauważeni
przez ostatnią krawędź. Zostaje
nienormalne
i pustka za plecami, o którą nie da sie
oprzeć.
Dziękuje za komentarze i słuszne uwagi. Poprawiłam i mam nadzieje, że jest lepiej....nightranger ma prawo Ci brakować skoro Ci nie brakuje. Pozdrawiam.
autor
szarman
Dodano: 2010-06-05 06:19:13
Ten wiersz przeczytano 945 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
nie wiem, czy nie lepiej byłoby "przeznaczenie
rozsiewa je"...zamiast ich...ale może się
mylę...przypadkiem można zabłądzić nie tam gdzie
trzeba...i wtedy zostaje ta pustka o której
wspominasz....bardzo ładny wiersz
Zmuszasz do refleksji, a metafora z ostatnią krawędzią
jest świetna.
"przechylą się niezauważeni przez ostatnią krawędź"
świetna metafora śmierci, może nadinterpretuję ... ale
dobry wiersz pozwala na uruchomienie wyobraźni
czytelnika; pozdrawiam (literówka "niespodziewanie",
przecinek przed "o którą" :)
jakoś tak przyszli mi na myśl ci co tak bardzo dbają i
troszczą się o tych maluczkich i szkoda tylko ,że
jakoś oni dziwnie za plecami zawsze stoją tylko że
nie dają nikomu oparcia - (a tak mnie wzieło od
samego rana )- pozdrawiam:)
na poranne niedobudzenie może być, chociaż brakuje mi
w tym (jak to zwykle bywa z "brakuje mi..." całkowicie
subiektywnie) jakiegoś zakotwiczenia w natłoku spraw
zwyczajnych