Praca
Popatrz na te mrówki,
Jak męczą swe główki.
Ile w nich życia i troski,
Dla tak wielkiej ich wioski.
Choć nie mamy jak one czterech par nóg,
to możemy sobie los powieżyć do głów.
I choć jesteśmy mniej zgrani,
to i tak się rozumiemy bez granic.
Tak jak one ciężko pracujemy,
I miłość z tego mamy
Tak Bogu dziękujemy,
Za życia losu dary.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.