pragnienia duszy mej....

...mój umysł....... ty...?

..to czysta poezja....
obnażac poetycko swój umysł....
nie cielesnośc..- tego przesyt już....
wszędobylskie pragnienia.....
znikają w oku mgnienia....
zasłaniając prawdziwą twarz....
na zewnątrz tylko o nią dbasz....
zdulszczona pieśń wolności....
prowadzi wprost do radości....
rozchodzi się po umyśle...
od progu, tak uroczyście....
czujesz?
malujesz?
budujesz?
...w umyśle tysiące scenariuszy....
końcowego nie masz listy dziś....
zrzucasz płachtę i maskę ukrytą...
a twarz masz zrytą....
zdjęciami, myślami.....
pragnieniami....
tęsknisz za oddechem....
szeptem mym...echem....
tworzyłeś mnie....me imię.....
i ono, dzięki Tobie...
nie zginie....

tylko nieliczne osoby, mogę przyjąc tak jak przyjęłam Ciebie.....:-)...
dając klucz do przedsionka mojej komory sercowej.....:-)
czy zaprosic cię dalej....czy zechcesz podjąc ten trud...przemierzania zawiłych korytarzy....?
a może się poddasz, machając biała chusteczką.......
..szepnę ci tylko, że warto podejmowac trudy, bo to wzbogaca.....

....ty dajesz promyk uśmiechu, kazdego dnia, w którym jesteś....:)

autor

Marsell

Napisany: 2006-11-26 Dodano: 2006-11-26 03:06:00

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie