Pragnienie

Pragnienie

Moje usta już nie są spragnione
Nie potrzebuje już twych ust by pić
Mogę sam nie udzielaj mi laski
Nie potrzeba mi jej już

Lecz kiedyś potrzebna mi była
Ciągle nie byłem jej syty
Lubiłem pić z Twoich ust
Lecz nie dawałaś mi korzystać z tego często

Dlatego nauczyłem się pic sam
Teraz jest mi już lepiej dużo
Dla twego pocałunku zrobiłbym wszystko
Ty jednak zazdrośnie strzeżesz go

I zmów pragnienie zabija mnie
Dusi mnie nie ubłagana chęć
Chęć by żyć by trwać by odkrywać jak kocham
I znów będę pił

Szczęśliwy zatopiony w twych objęciach

autor

Aelisz

Napisany: 2005-11-15 Dodano: 2005-11-29 13:48:15

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie