Pragnienie
Pragnę niczym chleba
głodem przepełniony
smaku kropli ciebie
przez życie spragnione
przyjścia wraz ze słońcem
co smaga policzki
drogi z dłonią w dłoni
i w ciemnych uliczkach
pragnę całym sobą
uśmiechu i łez
prowadzić cię w tańcu
i przez życie też
bo nie zawsze ono
jak w bajkach się wiedzie
chcę być głodnym już
przy każdym obiedzie.
Zosi z IV b
autor
jozen
Dodano: 2017-02-07 00:36:52
Ten wiersz przeczytano 617 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ładnie, bardzo ładnie.
Zosia będzie szczęśliwa, jak przeczyta, wiersz
/wiersze/.
Miłego :)
Pragnienie jest po to by je gasić.