pragnienie miłości
Z miłością nigdy nie igrała
Serce w każde uczucie wkładała
Więc czemu?
Pytam czemu?
W samotność została zepchana
I życie ogląda
Jako osoba
Drugoplanowa
Bo chce kochać?
Czule i pięknie
W drżących dłoniach
Podać serce temu
Któremu złoży prawdziwą przysięgę
Siedząc na zielonej łące
Z głową podniesioną w stronę nieba
Gwiazdy podziwiając
W noc
Która łzy bezradne maskuje
Wie już
Kochać może tylko w marzeniach
W życiu
Jest to nie do spełnienia
Komentarze (2)
Ciekawy wiersz. Ale powinna być w nim zachowana
jedność czasowa. Albo czas przeszły albo teraźniejszy.
Wiersz lekki i rytmiczny.Skłania do refleksji. Forma
wiersza dobra.
Dlaczego tyle pesymizmu? :) Każdy choć raz zasługuje
na prawdziwą miłość i każdy za pewne tą szanse
dostaje, tylko nie wszyscy potrafią ja dostrzec lub
wykorzystać. A wszystko trzeba pielęgnować żeby
urosło. Wiersz mi się podoba, pozdrawiam