Prawo

Czy mam prawo do miłości?
Czy już zawsze będę tylko „potrzebnym przyjacielem”?
Czy ktoś kiedyś odwzajemni moje uczucie?
Czy moim jedynym prawem jest życie w samotności?
Czy osoba, na której mi zależy spojrzy mi w oczy i powie kocham?
Czy słowa te będą szczerym wyznaniem, czy przepustką do zaspokojenia żądzy?
A może ja nie mam żadnych praw?
Może skazany jestem z góry na podporządkowywanie się innym?
Przecież to nie możliwe, Fortuna na pewno kiedyś mnie zauważy.
Oby tylko nie za późno, w końcu na pewno mam jedno prawo.
Moim prawem, przywilejem jest to, że to ja mogę zdecydować, kiedy to skończyć.
Kiedy odejść w pustkę i nie musieć już nigdy kochać bez wzajemności?
Wiem, że mogę to zrobić ot tak nawet teraz.
Tylko poco? Może jednak się uda?
Może ta istotka zauważy i odwzajemni to, co czuję.
Jeśli zaś nie mam prawa kochać to, robie to na przekór.
Na przekór narzuconym mi regułom i nakazom.
Kocham i kochać zamierzam, niezależnie od tego czy jest mi to dozwolone.
W końcu kiedyś zobaczysz, że moja miłość jest prawdziwa.
Jest szczera, ważna i potrzebna.
Pamiętaj, że nikt nie kochał Cię tak jak kocham Cię ja.

Jakub Lewandowski Płock 8-9/04/2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2007-01-12 20:26:37

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie