Proch...

Proch...
Marny proch...
Do niczego niepotrzebny...
Bezużyteczny,
zbyteczny...
Nikt nie zna istnienia jego.
Świat tylko śmieje się z niego.
Unoszony przez wiatr,
z powietrza prądem gdzieś w dal...
Sam nie wie gdzie,
sam nie wie po co..?
Jaki jest powód..?
Dlaczego istnieje..?
Przecież świata nie zmieni...
Nie sprawi, że los się odmieni.
Bóg jednak go stworzył..,
więc ma jakieś znaczenie.
Musi odkryć swoje przeznaczenie!

autor

_Syla_

Dodano: 2007-01-14 14:13:23

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie