Proch

Z prochu powstałeś
Ty i twój marny świat
Twoje uczucia i myśli
Nietrwałe.

Blednące wspomnienia
I ostre rysy
Dawno zapomnianych twarzy.

Bo po co pamiętać tych, którzy odeszli?

Nie wrócą.

Może tylko czasem,
W ciemnościach
Zwidzi ci się
Że stoją nad tobą.

Białka ich oczu,
Czerń ich sylwetek,
Dokoła ciebie.

A wśród nich ty.
Nie pamiętający niczego.

Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.

autor

Green Lonely

Napisany: 2007-11-30 Dodano: 2007-12-01 18:39:25

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie