Promień słońca...sen na wieki...

Wiersz pisany razem z Maćkiem, wspaniałym chłopakiem, który niegdyś pisał na beju... ale nie stety zaprzestał... dzięki za pomoc! ;) :* jesteś fajny :D, hyhy ... ale ja tesh :D :P misseczka w końcu sso nie ?:D :*

"Co czujesz gdy na twoja twarz pada promień??...
Promień słońca,
czyż nie byłoby pięknie gdyby był z Nami do końca??...
By ogrzewał krople wody na skórze,
by nie dał za wygrana deszczowej chmurze??...
Ale czy Cię nie oślepia,
Ten promień z nieba??,...
Czy ten promyk słońca będzie zawsze tak palić...
Bez końca??...
Tak bardzo tego pragnę,
by był On obok mnie,
tak wkoło moje myśli znajdują gdzieś tam się...
Tak chciałabym gdzieś zniknąć...
Uciec,
od tego wszystkiego...
Znaleźć się w otchłani życia wiecznego...
Tam gdzie nie ma bólu,
tam gdzie radość panuje i każdy z ludzi dobrze się czuje...
Ale nie zniknę,
bo on mnie ogrzewa...
Ten tajemniczy gorący promyk z nieba...
Mogę zamknąć się w sobie i zniknąć na wieki...
Może ten świat być mi już na wieki daleki,
ale nie zniknę,
będę tu duszą...
a te słowa kiedyś kogoś do głębi poruszą...
Nic więcej nie zostało...
Tylko zasunąć zasłony i zamknąć powieki...
Na wieki...
We własnym śnie śnic będę do woli,
bo on będzie ze mną i na nic złego nikomu więcej nie pozwoli..."

p o z d r o !

autor

KfiAtUsZeK

Dodano: 2004-11-20 13:03:13

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie