Prośba Amora

Zastukał raz w okna mego przeźrocze
mały Amorek.
Podszedłem, by wpuścić go do środka.
Wleciał i zawołał :
"Ratuj poeto, bo broczę !
Trza mi twych słów osoczę !
Ludzkość zatraciła się w swej bezpamięci,
miłość mych strzał już ich nie nęci !
Mój łuk i strzały złamane,
a skrzydła czasem potargane.
Daj mi tchnienie serca twego,
i żywot wcielenia nowego,
abym strojny w nowe szaty
włożył nowe strzał ornaty,
i zasiał na nowo miłość w duszach,
nim zginą w swych rozumnych katuszach !"
- to rzekłszy znikł, może uleciał...
Amorze ! co ja mam zrobić
by miłość odnowić ?

Uprzedzam - ja nie jestem poetą;p dla mnie to tylko zabawa.

autor

samotnyanioł

Dodano: 2011-04-20 06:58:37

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie