Prośba pisarza

GODZ. 23:33

Ma poezja jest bardzo mroczna,
Spowija Ją wstęga krwi.
A serce niczym okręt widmo,
Przemierz Jej tajemne głębiny.
Napędza Ją strach i brak wiary,
Niekiedy miłość i nadzieja na lepsze czasy.
Tylko cichy deszcz nuci pieśń odwagi,
Usłyszy Ją zaś tylko posłaniec chwały.
Siłą woli i potęgą swego ducha,
Stłumi nienawiść wszechświata,pojąc go otuchą.
Uśpi krew melodią wolności,
Uratuje serce opętane w ciemności.
Niech melodia płynie i sączy swój jad,
Który nie zabija lecz uzdrawia Nas.
Jad trucizny może zgubić zmysły,
Lecz potrafią kierować Nią szlachetne umysły.
W nich biją serca kryształowej poezji,
Nanoszone atramentem z serca finezji.
Tylko głupiec zatyka uszy broniąc swej samotności,
W której czuję się posiadaczem fałszywej mądrości.

Przesłanie do wszystkich,którzy nie boją się wyrażać swych uczuć,poglądów i walczą o lepszy świat!

autor

spandrx

Napisany: 2010-01-15 Dodano: 2010-02-02 12:10:41

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie