Gdański sen

pod powiekami obraz ten sam
kamienica ze skrzypkiem
co nie gra już nam
zielona lub pistacjowa
kolor znaczenia nie chowa

ciągle tylko stuk puk, stuk puk
obcasa o stary niemiecki bruk
stuk puk
do okna i drzwi i wciąż i znów
głuchy stuk puk

jak na rybiej łusce
tańczą światła i latarnie
a wokół nich całkiem niezdarnie
wiją się młode latawice
co mają się za kocice

a ja tak dalej ogłupiale
w szumie grudniowych kropli
w myśli szalonym karnawale
szukam twojej twarzy kopii
nie chcąc jej znaleźć

autor

meditatio

Dodano: 2009-12-02 13:58:01

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie