Prosektorium czyli made in R.I.P

ała!!! Kuje i porywa. Nie dziwne, że julii jaz też się
podoba. Mam już dwoje poetów, którzy zrzucają mnie z
krzesła.
Podoba mi się, że nawiązałeś kontakt wzrokowy z
szufladą - szczególnie, gdy ta szuflada znalazła się
pomiędzy zwłokami, trepa-nacją, trans- plantacją
zmarłych... plantacja zmarłych... hmmm... i migotanie
powiek i przedsionków... co mam powiedzieć? Dobry
jesteś bez dwóch zdań.

czytając Twój wiersz znów byłam w prosektorium -po
latach -tam nic sie nie zmieniło ..."pacjent był
socjalny, otwarty jak okiennice."...cyt aut-super
wiersz -pozdrawiam

słowa zatrzymują , wywołują emocje ,refleksje masz
niesamowity dar nietuzinkowego zapisywania myśli ,
każdy by chciał przenieść się tam z prędkością
światła ,cicho i bez bólu... a tu choroba która
sprawia, ze człowiek zawiesza się pomiędzy dwoma
światami .

Aż dreszcze przebiegają po skórze. Interesujący, w
dobrej formie.

Miałam chcenie Cię przeczytać.Temperatura minusowa
doprowadziła mnie do szczęku ząb o ząb, ale jednym
palcem osiągam+

wspaniały wiersz Kor, ale w jednym miejscu zgrzyta.
popraw jeśli chcesz. "czas ma chcenie się zatrzymać"
dziwnie brzmi... zamieniłabym na: "czas ma ochotę się
zatrzymać", "czas ma zamiar się zatrzymać" ściskam
serdecznie :)

Korneliusie wiersz jest obrazkowy, nawet tak
sugestywnie napisany, że czuję, widzę i przeżywam
Kiedyś mi serce padnie Bardzo dobry To jest Poezja z
iskrą Pozdrawiam