Proszę...

Znikając zrobiłabym to dla Ciebie...

jestem ulepiona ze zludzen...
ciagle napędzam życie rutyną
...chce istniec a przeciez istnieje nie swoim zyciem...
czy wiecznie bede czekać na milczacy telefon?

tak zamknięta w tych ścianach
pokoju... a moze w pudełku mej duszy...?
szukam wyjścia...

gdzie jestem? dokąd mam iść?
utknęłam sama z sobą...

daj znak że zapominać o świecie było warto...że w paru Twych uśmiechach była przyszłość...

powiedz że to działo się naprawde...
chce wiedzieć...

pozwól mi wierzyć...

autor

pilar

Napisany: 2006-12-17 Dodano: 2006-12-17 20:21:32

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie