Przed moją śmiercią...

(...)

Mój oddech niedługo ustanie,
Moja ciało na zawsze w bezruchu pozostanie.
Moje serce przestanie bić,
A myśli nigdy już nie będą śnić...
Jak to będzie gdy położę się i zasnę?
Gdy otworzą się Bramy Niebieskie, gdy klasnę?
Jak to będzie, gdy nigdy już Cię nie ujrzę?
Gdy nigdy już prosto w oczy Ci nie spojrzę?
Na zawsze sama ze sobą,
nie wiedząc gdzie i które drogi wiodą;
Na zawsze w swojej samotności,
nieświadoma tych wszystkich wartości...
Teraz, gdy jestem u kresu mej podróży,
której końca nikt nie wróżył,
Dziękuję Ci, że ze mną byłaś,
że rozmawiałaś i że wierzyłaś;
Że wiedziałaś, że choć strome schody,
to ja je przejdę, mimo niejednej kłody;
Że, gdy upadałam się zamartwiałaś
i pomocną dłoń do mnie wyciągałaś...
Nauczyłaś mnie jak się śmiać,
gdy serce nieubłaganie płacze,
I jak kochać,
gdy serce mówi: "nie wybaczę" ...
Pokochałam Cię całą duszą,
którą niedługo do śmierci zmuszą..
Ale wiedz, że jestem przy Tobie
I nigdy nie zostawię Cię,
Nawet będąc aniołem kochać mogę,
I tak chyba będzie...

Umieram ...
Nie dla siebie, lecz dla Ciebie..
Zbyt mocno Cię kocham,
by móc pozostać przy życiu,
zbyt siebie nienawidzę,
by móc dalej żyć ...
Nie zapomnij o mnie - nigdy ... !!!

autor

OnaCzarna13

Napisany: 2007-07-17 Dodano: 2007-07-17 21:15:41

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie