cholerne szczęście.

Zasypia często, żeby oddać się sobie,
na dłuższą chwilę, częściej w chorobie
gdy życie i śmierć zaczynają swą walkę,
ono zasypia. lustro znalazło kochankę...

Szczęście nie płacze, błyskając oczami
odwraca głowę często, obgaduje za plecami
uśmiecha się cicho, jakby tylko wspominając
że ciągle jest tu. Śpi w sobie, kochając!

Dlatego mimo wszystko nadzieja nie gaśnie,
radości i smutków czas zakończyć waśnie,
bo szczęście się zbudzi, radością rozpryśnie,
słodką snobką będzie dalej i życiem się zachłyśnie.

kochając kochać będzie i marzyć tylko ciągle,
w lusterko zerkać często, a nawet przeciągle.
ale będzie tutaj, będzie na tym świecie,
będzie kochało. A wy i tak pomrzecie.!

autor

izuzyja

Napisany: 2008-08-02 Dodano: 2008-08-05 10:39:39

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie