Przed siebie
przeniesiemy świat
ja biorę worek
ty idziesz ciążąc ciążą
pójdziemy
powolniejąc
upiaszczonymi łąkami
trawy pohaczą kostki
rozdłubując zakrzepłe
zadrapania metrów
na każdej stopie
ziemia wykaligrafuje
ukurzone myśli
nie będziemy się uśmiechać
oszczędzając mięśnie
na po-przeniesienie świata
z cyklu: „Inspirowane Fotografią”
autor
evel@
Dodano: 2005-08-19 00:12:59
Ten wiersz przeczytano 419 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.