Przed snem

Piękny wiersz początek już mnie bardzo zaciekawił bo
fascynuje mnie astronomia.

Kosmiczne ciepło płynie z wiersza pomimo nieludzkich
rozproszeń. Dołączam do braw Marcepanko:)

Ojej. Napisałaś o czymś o czym lata temu rozprawiałem
z przyjacielem tak samo to niemal opisując :)))

Fajna refleksja.
Pozdrawiam

ladnie, podoba mi sie takie" szukanie w przyszlosci"
odpowiedzi, ktore dla nas nie maja znaczenia, bo loty
w kosmos nie dla, eh... no ladnie wyszlo

Brawa dla wiersza, Marcepanko.
Podziwiam:)

Leżę na łodzi
W wieczornej ciszy.
Gwiazdy nade mną,
Gwiazdy pode mną
I gwiazdy we mnie.
/L. Staff/

Filozoficznie dziś u Ciebie Marce.
Pozdrawiam :)

Poetycka zaduma nad słowami
„Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”,
wypowiadanymi przy okazji zapadania w sen wieczny.
Miłego dnia:)

Tak jest.
Pozdrawiam:)

Nikt nie wie, od kiedy egzystuje wszechświat i nikt
nie wie do kiedy... Dla mnie wieczność nie zaczyna
się, ale trwa w każdych narodzinach, też tych wierszy.
Trudno powiedzieć marcepani, czy nasz świat faktycznie
może się tak po prostu skończyć, zbyt często poddajemy
się złudzeniu, że możemy dotknąć wszechświatów i ich
wieczności, ale skoro jeszcze istniejemy, cieszmy się
każdą chwilą, nie wiemy przecież, ile ich jeszcze
przed sobą mamy! Pozdrawiam serdecznie.

Tak!

idąc za głosem Twoim - śnię dalej jak dziecię
rozmarzone czekając na kolejne Twoje wierszach podboje

Kto to wie czy takowi geniusze już nie zaistniali?

Wszystko możliwe na tym łez padole...

Dobry wiersz.
Pozdrawiam, Marcepani :)

"Jesteśmy wieczni w ziemskim prochu,
tylko to rozproszenie jest kosmiczne"
Poruszył mnie ten wiersz. Jak dla mnie osobisty.
Pozdrawiam serdecznie :)