przegrałeś mnie i ja samą siebie...
Chciałam odkryć szczęścia smak,
po upadku wstać,
ale powstrzymywałeś mnie
wspomnieniami...
Żyłam ciągle do przodu próbując biec
wciąż patrzyłam w dal
i oglądałam w stecz
lecz świat zatrzasnął już przeszłości
drzwi,
bo minął już ten czas, zniknął marzeń
blask.
I nie wiem co mam robić, jak żyć, jak dalej
kochać.
Powoli niszczy, dobija mnie tęsknota,
bo Ty zburzyłeś miłość, na którą stać nas
było,
a ja jak głupia Cie kochałam,
wielu spraw nie rozumiałam,
a Ty inaczej żyć musiałeś.
Teraz już wiem że przegrałeś,
przegrałeś mnie i ja samą siebie...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.