przekonanie
zabiorę radość na krańce świata
mchami słów senność ukoję gdy oczy
wpatrzone w oczy przestaną płakać
śni zaplątany w jedwabie dotyk
po co mi krańce podróż w nieznane
na cóż odległe lądy i morza
skoro potrafisz wypełnić światem
rękę coś jeszcze i jeszcze coś podać
jednak zabiorę szczęście do wnętrza
które wypełnia od dawna bez reszty
pewność że obraz osiadły na rzęsach
zdoła pokonać dzielący przesmyk
autor
Leszek
Dodano: 2009-05-03 00:00:47
Ten wiersz przeczytano 2013 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
tak....własnie tak....byc przekonanym a nawet pewnymi
emanowac ta siła to jest prawdziwa
potega...pozdrawiam..
Pięknie i romantycznie. Brawo!
Wiersz tematycznie ciekawy i ładnie wyrażony ale
niestety nie mogę doszukać się w nim rymów. Głos
zostawiam.
to co najukochańsze i najdroższe często najbliżej,
obok nas... słowa pisane uczuciem, godnym prawdziwego
romantyka... pozdrawiam
Cudnie, magicznie i romantycznie.:) Aż mi się
cieplutko na sercu zrobiło :) Niezwykle czule:)
Ważne, by szczęście bylo we wnetrzu...ono pokona
wszystko
Pięknie bo po co mi inne światy gdy Ty wypełniasz
sobą mój Dobra liryka w tonie romantycznym Na tak
Pozdrawiam cieplutko:)
Bardzo romantycznie Leszku.
przepiękny mistyczny wiersz, pozdrawiam
odcedzając lirykę i cały anturaż poetycki to myśl
jest taka: cały kosmos jest w człowieku i człowiek
jest kosmosem,imho.
Ciepły, pełen uczucia wiersz.
Bardzo romantycznie Leszku. Trzy pierwsze wiersze a
prowadzą do wnętrza ludzkiego. Nie domawialiśmy się a
jednak...
ładny, romantyczny wiersz. pozdrawiam ciepło :)