Przekraczając próg

Zatrzymałeś mnie tym wierszem...Pozdrawiam:)

Scarlett-Scar, dziękuję :)
Chyba się nie zgodzę z Tobą, utwór nie dotyczy
dzisiejszych ceremonii (co najwyżej szopki medialnej),
raczej jest refleksją nad postępowaniem tłumu z
charyzmatycznym przywódcą...
Wątpię, by tłum kiedykolwiek rozumiał, co się do niego
naprawdę mówi... Pozdrawiam :)

Bardzo pięknie ująłeś fakty, z dzisiejszych ludzkich
chorych ceremonii, które niosą przeciętnym ludziom
śmierć. Jakkolwiek, by nie było, to też zadają ją sami
sobie. Kiedyś, to zrozumieją, ale wtedy będzie o dożo
za późno! Super :) Ocenka, na dobry plusik +
Pozdrawiam i miłego w spokoju dnia życzę.

Witajcie!
Anno, nie sądzę, by ten utwór był dramatyczny, raczej
lodowaty w swej wymowie, nie ma w nim bezpośrednich
silnych emocji...
Spaść można bardzo szybko. Co gorsza, można bardzo
wiele zrobić, a i tak być uznanym za łotra. Jak to
któryś z rewolucjonistów powiedział? "Opinia publiczna
to dziwka".
Pozdrawiam :)

Boleści, prawo prawem, a sprawiedliwość musi być po
naszej stronie... Ten, kto uruchamia machinę, powinien
mieć świadomość, że ta machina może i jego zmiażdżyć.
Dziękuję i pozdrawiam :)

Karlu, im mniej patosu, a więcej uczuć przy wieszaniu,
tym więcej nadziei, że to się szybko skończy...
Pozdrawiam :)

a ja wiszę i wiem że dobrze robię,
jestem tylko praniem - a moja
powinność to wysychanie
Pozdrawiam serdecznie

Czy sprawiedliwie czy nie! trzeba zniszczyć tłumy
lubią ,,krwawe igrzyska,,a potem wymuszony gniew dla
rozgrzeszenia :)Pozdrawiam pracowitego Roklina:))

Wrogo, dramatycznie, z miejscem na refleksję.
Przeczytałam z zapartym tchem...W jednej chwili można
znaleźć się na piedestale jak i z niego spaść.
Pozdrawiam.