Przełożone przyjęcie Wiosny

Wystrojona już była na swoje przyjęcie.
Emocje na twarzy malowały rumieńce.
Paletą barw ozdabiał jej oczy ciepły wiatr,
a na ustach ślad pozostawił liliowy kwiat.

Na sobie sukienkę z kwiatów już barwnych miała.
Jeszcze gorset pierwiosnkami przyozdabiała.
W bufiaste rękawy wszywała przebiśniegi.
To złotym promieniem robiła równe ściegi.

Sukienka rozkloszowana jakby od Diora.
Cała piękna damulka jak muza Warhola.
Krokusy wielobarwne jej nogi muskały.
W złotych pończoszkach kuleczki szafirków miały.

Buciki zielone jakby z trawy plecione.
Na głowie żółte narcyzy dawno wyśnione.
Gdy nagle ujrzała w oknie pana z koroną.
Śpiewał serenadę, chciał służyć jej ochroną.

Przystojnego pana w swoje progi wpuściła.
Zachwycona jego siłą i pięknem była.
Poprosił ją do tańca i na parkiecie z mchu
zatańczyli sambę - bardzo zaufała mu.

Lecz nagle poczuła zupełnie inne dreszcze.
Ona chciała już przestać, a on krzyczał: Jeszcze!
Kręcił nią teraz szybciej, bo swój niecny plan miał.
Pozbyć się Wiosny, bowiem rządzić światem sam chciał.

Dama upadła zainfekowana tym złem.
Leży teraz w łóżku i chora wciąż leczy się.
Dobrze że pomaga bardzo jej siostra Zima.
Ona Wirusa od jego rządów powstrzyma.

Gdy już wygra z nim tę wojnę na śmierć i życie,
Wiosna przyjdzie przepiękna w największym rozkwicie.
Słowiki śpiewać wokół niej będą najgłośniej.
Będzie znów kolorowo i będzie radośniej !

autor

M.A.R.G.O.T

Napisany: 2020-03-24 Dodano: 2020-03-24 09:16:03

Ten wiersz przeczytano 1196 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie