Przemiana

Pewnego dnia spotkam włóczęgę,
który dźwigawszy swoje wspomnienia,
spojrzy w me strudzone oczy,
i szepnie werset z zapomnianych ksiąg.

Spotkania, których doświadczamy
w toku swych przemian,
Każdy dotyk świeżych wrażeń,
jest niby zaklęty drogowskaz ,
na krętym szlaku ku wieczności.

Oczarowuje…
Wyzwala…
Prowadzi…

A gdy pewnego dnia,
przyjdzie do mnie nieznajomy,
otworzę jego oczy
i zaczaruje jego ocean wyobraźni…

By mógł dotknąć powiewu,
i doznać lotności swych myśli.
By poczuł smak wolności
i zapłakał deszczem.
By usłyszał jęki spętanych,
co na wyzwolenie oczekują.
A u kresu by ujrzał swą drogę
i tułał się w swej nieśmiertelności.

autor

Olorolasse

Dodano: 2005-09-04 14:49:34

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie