przemijanie
przemijanie
zdać by się mogło nie tak dawno
beretem byś dorzucił śmiało
a tu już proszę okulary
sieć zmarszczek rzeźbi całe ciało
i nie wiadomo co tu robić
czy cieszyć się czy raczej smucić
no bo doprawdy głupia sprawa
gdy tak się wszystko w tobie kłóci
rozsądek każe siedzieć cicho
serce chce zboczyć na manowce
jeszcze coś przeżyć coś doświadczyć
jeszcze przez chwilę pobyć chłopcem
tylko ta pamięć figle płata
jak sen upiorny letnią nocą
ubierasz się i naraz nie wiesz
dokąd wybrałeś się i po co
Komentarze (6)
niby wszystko jest ok, a ten czas wciąż panta rei.
Pozwól jeszcze sercu śnić ono tez chce być szczęśliwe
ono też chce żyć......świetny wiersz
Tak źle jeszcze nie jest, ale zdarzają się momenty
kiedy czlowiek się za "głowę chwyta" ze zdziwienia nad
samym sobą...
Wiersz ten to "samo życie", dobra obserwacja
kolejności losu i interesujące myśli oraz chyba te
same "marzenia" powrotu które nam wszystkim się po
głowie plączą...
"jeszcze przez chwilę pobyć chłopcem" podobno my
jesteśmy chłopcami do samego końca, co zapomniałeś ?
wymowny wiersz, w ktorym podkreslasz tematyke
przemijania. temat naturalnie troszke bolesny.
Najwazniejsze aby moc przejsc przrez to z godnoscia.
Świetnie napisane! Przemijanie nie musi być smutne,
choć niestety rządzi się swoimi prawami (zawodna
pamięć). Na tego, kto ma młode serce i duszę, czas nie
ma wpływu, a jeśli, to niewielki.