Przemijanie..

przemijanie..
my jacyś inni codziennie..
waleczni w dążeniu..
pokorni losowi
- gubimy co ważne..
a gdy nadchodzi ta pani w czarnej szacie..
tacy uprzejmi.. spokojni...
bo co mamy robić inaczej?
i tylko potem pozostaje to uczucie..
że za mało się kochało..
że za dużo się wątpiło w to co oczywiste..

przeminęłam..
tylko jeszcze mam zegarek co odmierza już taki mało ważny,
bezwartościowy czas,
wszystko umarło,
tylko dusza przyplątała się do ciała
i nie chce głupia odejść..

z perspektywy duszy?

co to za ciało w tej pięknej czarnej trumnie..??
biedni.. wszyscy źlamdaja.. a mi tak dobrze...:)

"Większym ryzykiem rodzić sie niż umierać" J.Twardowski

autor

Pavla

Dodano: 2005-12-01 00:02:08

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie