Przemijanie
Liście mokną na deszczu, zmieniają się w
błoto,
Niedługo żaden ślad z nich już nie
pozostanie.
Gdzie ten czas, gdy ich szumu słuchałem w
altanie?
Gdzie ten czas, kiedy ziemię otulały
złoto?
Wiatr jęczy tak, jak skrzypce, którym jedną
strunę
Zostawiono, by mogły skarżyć się i
płakać.
Jest szaro i mgła gęsta snuje się po
młakach...
Bóg nas - swą trzodę - liczy. Śmierć
sprawdza rachunek.
autor
jastrz
Dodano: 2023-11-20 01:48:42
Ten wiersz przeczytano 654 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Późnojesienny klimacik,
z podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
Smutno ale pięknie. Co do uwag to słowo otuliły
zamieniłbym na otuliło ale może miałeś inną wizję.
Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Mocna i wyrazista puenta, a najfajniejsze młaki.
Pozdrowionka :):)
melancholijnie ale pięknie.
Witaj
Zarówno poetycko o jesieni, jak i o przemijającym
życiu.
Dobrych dni życzę.
Dziękuję wszystkim za odwiedziny, a KrzemAni dodatkowo
za korektę. Niestety przepisując z kartki na komputer
często popełniam błędy, a własnych błędów zazwyczaj
się nie widzi...
Piękny, smutny, przejmujący wiersz.
Wszystkiego dobrego Michale:))
Doskonale, Jastrzębiu :)
To nic, że smutaśno. W każdym razie - msz - pięknie i
nastrojowo. Uwielbiam takie jesienne klimaty, tym
bardziej podane niebanalnie i w świetnej formie.
Przemijanie też może piękne...
Pozdrawiam, Michale :)
Doskonale, Jastrzębiu :)
To nic, że smutaśno. W każdym razie - msz - pięknie i
nastrojowo. Uwielbiam takie jesienne klimaty, tym
bardziej podane niebanalnie i w świetnej formie.
Przemijanie też może piękne...
Pozdrawiam, Michale :)
Klimatycznie. Chyba uciekło "na" sprzed "deszczu".
Miłego dnia na przekór słocie:)
Tak to jest a po rannym spacerze z Sowa w lesie
potwierdzam i wywołuje nastrój, jaki opisałeś.
Dobry wiersz na dzień dobry.
Pozdrawiam
P.s. czy nie "mokną w deszczu" i
"otulało złoto" ?
smutna ta melancholia.
Bardzo mi się podoba odzwierciedla poranną aurę
Piękny. Ale mega smutny(