Przepaść osamotnienia....
Targana
namiętnościami
szarpana niepewnością
szybowałam
w
przestworzach uczuć
karmiona niedopowiedzeniami
rozsmakowałam się w nadziei
brutalnie wyrwana ze snu
otworzyłam oczy
by
zobaczyć
kto
popycha mnie ku przepaści
...........osamotnienia............
autor
yolkaw
Dodano: 2006-11-03 00:06:10
Ten wiersz przeczytano 565 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Może lepiej nie otwierać oczu i jeszcze przez kwadrans
dłużej być szczęśliwym...