Przepłynęło z Wisłą
Piękna białogłowa młoda Miljana
dziewica,
nad brzegiem szemrzącej Wisły siedziała.
Rumieńce niczym maki zdobiły jej blade
lico,
wianki z rumianku po rzeki wodzie
puszczała.
Płyńcie wianuszki kwietne nadzieje
białe,
ten co się zatrzyma będzie miłością
moją.
Oj! widzę w środku serce jedno oszalałe,
wróć ! - włożę cię na głowę będę twoja.
I tak na zawsze rzeka zakochanych
połączyła,
z wianuszka młody piękny Liljan
wyskoczył.
Miłość prawdziwe ciepłe uczucia
zrodziła,
serca się kochały szczęściem lśniły
oczy.
Miljana Liljan siedzą zapatrzeni w fale
Wisły,
młodość z latami życia w byłość
odleciały.
Radość uroda nieodwracalnie z czasem
prysły,
w leciwych sercach się tlą - ostatnie
zapały.
Życie przemija powiewem pomyślnych
wiatrów,
nadzieja na powrót młodości realnie
ginie.
Los dał miłość bez burz i trudnych
dylematów,
minęły lata czas się postarzał a Wisła
płynie...
Tenia
Komentarze (25)
Bardzo ładna bajka.Pozdrawiam
Ładniutka bajka
Miłego dnia Teresko :)))
Piękna Bajka, szkoda że nasze życie tak szybko umyka
jak fale
Wisły. Pozdrawiam cieplutko.
...i tak przepływają nasze chwile rzeką życia
pozdrawiam
Pięknie i romantycznie,czas mija a miłość ta
sama.Pozdrawiam serdecznie:)
Czas płynie a miłość wciąż taka sama - Pozdrawiam
piękna, romantyczna bajka...jak dać szczęście
dziewczynie, gdy ta Wisła tak szybko płynie:)
pozdrawiam Teresko
Ślicznie Teresko, czytam jak starą baśń. Pozdrawiam
serdecznie:-)
Ładnie, romantycznie i śpiewnie:)
'Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody', Teresko
te słowa skojarzyły mi się ze starą piosenką. Wiersz
czytam jako balladę o nieprzemijającej miłości.
Pozdrawiam serdecznie.
Całkiem niezła legenda. Pozdrawiam
A Wisła dalej płynie:). Miłego Tereniu:)
Ładna rozbudzająca wyobraźnię opowieść. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam Teresko:)
Romantycznie o miłości, pozdrawiam:)