przeskakując niebo

Ale siara :(
Już będę wiedziała :))))

amnezjo, dziwnie się czuję z tym -eś, bo jestem
kobietką :))

Kamarag, ode mnie również :))

Stella, Mixitup, Emi, Viola, Magda - dziękuję za dobre
słowo o wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.
:)

ciekawie .. udało się przeskoczyć niebo ....
pozdrawiam i ślę całuski:-))))

Bomi, cieszę się, że tak wniknąłeś w mój wiersz i
dopowiedziałeś ładnie o moście, dziękuję :)

MamaCóra, jeśli z własnej woli, czemu nie? Gorzej, gdy
uczyni to przejeżdżające auto :)))

Emil, za impresjonistyczną wizję, zostawiam
podziękowania :)

Julka, cieszy, że zobaczyłaś taki obraz, nie może
przecież ciągle padać. :)

PanieMisiu - a ja, owszem, też :)

Och, Karl! Masz cudowny parasol! :)

Wróbel, ładnie powiedziałeś o parasolu: zasłużony
odpoczynek! :)

genialny tytuł, w odniesieniu do nieba odbijającego
się w kałuży,

opisałaś też moje niezliczone przygody z szarpanym
przez deszcz i wiatr parasolem... most, czyli kopuła
parasola? /klęsnąc/ jakie zapomniane słowo:)

bardzo mi się podoba ten obrazowo i pomysłowo napisany
wiersz, w dodatku z zabawną puentą:) pozdrawiam,
amnezjo

Pięknie jest tak utonąć, ale razem i chciałam to, co
emiil123, o tytule i zakończeniu, ale napisał, to
tylko podpisuję się pod jego komentarzem. Pozdrawiam
:)

Ja też widzę niebo w kałuży, a w wierszu pięknie
namalowany obraz rozpogodzenia po ulewnej burzy.