Przeszłość
Ogromne wiatry w żagle życia mocno wieją
Wiele dróg na nim jest dziś zakręconych
Radosne czoła chmur na niebie się śmieją
Dotykiem wiatru całują twarze ludzi
zmęczonych.
Słońca promienie muzykę ciepłą światu
grają
Księżyc swym blaskiem na niebie się
uśmiecha
Zagubione nadzieje dziś na nowo się
odradzają
Znajdując natchnienie wśród ciszy leśnego
echa.
Dłońmi swymi i duszą wnętrze Ziemi człowiek
poznaje
Przechodząc przez mosty czasem marzył i
śnił
Szczęściem w czyimś ciepłym sercu nagle się
staje
I śmieje się na los który kiedyś mocno z
niego drwił.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.