Przycupnij

Przycupnij w zakątku serca świata,
które jest wyłączna własnością dzieci.
są tam gwiazdy, co z nimi gawędzą i niebo
co się schyla ku ich twarzy
Cokolwiek udaję ze jest nieme,
jakby się nie miało nigdy poruszyć,
podchodzi do Ciebie wnosząc opowieści i
naręcza jaskrawych zabawek

Pragnę dla Ciebie byś podróżowała po drodze ,
która biegnie przez myśl dziecka poza jego granice,
gdzie pędzą poselstwa z naręczami kwiatów
Przypnij do latawca karteczkę z życzeniem,
niech wyzwolą się z krepujących więzów

Przycupnij w zakątku świata,
odbierz nagrodę za piękne dorosłe życie
o którym ja wiem tak niewiele, nic prawie
zabierz kwiaty, lecznice zioła, garstkę niewiele

Bezgraniczna dziecięca wiara nie pyta
gdzie jest niewytłumaczone szczęście
kołyszące nas jak rytm pociągu
w drodze do bezpiecznego schronienia,
w którym nie mieszka potwarz ani nóż.

Przycupnięta rozmyślasz pytając mnie
I ja o tobie wiem kapkę, a to niewiele

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-05-21 Dodano: 2014-05-21 06:07:40

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie