Przygaszenie
Wzrok zanurzony w oceanie nostalgii
w ciszy rozlewa lśniącą pelerynę
utratą szczęścia wczorajszego chleba
prawdziwej uczty
Dotyka nieba wewnętrzny głos marzeń
to tylko bicie samotnego serca
co czuje dusza na drodze miłości
w chwili wyśnionej
Pragnie gorącym pocałunkiem dwóch słów
które rozpalą ogromne ognisko
przypływem doznań spacerując nocą
w blasku księżyca
autor
Iris&
Dodano: 2019-04-24 19:13:43
Ten wiersz przeczytano 2570 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Ciekawy wiersz .
Pozdrawiam serdecznie
Strofy safickie są trudną formą poetycką moja droga
Mariolko. Zawsze fascynowało mnie u Ciebie niezwykłe
połączenie miłości, niegasnącego uczucia i
zatrzymujących metafor które tworzą niezwykłość
każdego wiersza.
Za optymizm zawsze będę wdzięczny gdyż to się udziela
i daje energetycznego kopa.
Pozdrawiam buziaczkiem Marioluś :*******)
ileż ma znaczenie wypowiedzenie dwóch słów
serdeczności:)