Przyjażń Mój największy skarb
Ten wiersz jest hołdem i wyrazem szacunku dla moich pielgrzymkowych koleżanek... Które zawsze wspierają mnie dobrym słowem... Gdy mi źle...
Największym szczęściem
Danym od losu
Przyjaźń na wieki
Jest dana nam
Znaleźć ją
Marzenie wielu
Tylko wybrańcy
Zdobędą szczyt
Ja przeznaczeniu
Zaufałem jak nikt
I nie żałuje
Kroku tego dziś
Na wielką wyprawę
Wybrałem się sam
Co próbą sił
Miało dzisiaj być
Poniekąd taką było
I walkę tą wygrałem
Swą drogę pokutną
W zadumie odbyłem
Pielgrzymowanie to
Owoc przyniosło
Przyjaźniami prawdziwymi
Obrodziło jak mym śnie
Te zdobyte przyjaźnie
Pozostały do dziś
I są mym wielkim skarbem
Najcenniejszym darem danym mi
Szczególna dedykacja dla Beaty, Basi, Asi D. i N. , Eweliny i Justyny a także każdej osoby która mi serce okazała. Dziękuje i serdecznie pozdrawiam!
Komentarze (5)
Przyjaźń to cenny skarb,,,warto o niej pisac, ją
pielęgnować, cóż byśmy poczęli bez
przyjaciół:)))cieplutki wierszyk
Prawdziwa przyjaźń to wielki skarb, ale nie daj Bóg
ktoś w tej przyjaźni 'nawali'
Wspniale,ze udalo sie Wam spotkac i zaprzyjaznic.To
jest naprawde najlepszy skarb.Zycze powodzenia i
wytrwalosci.Wiersz podoba mi sie.
Pieknie o niej piszesz, przyjazn to radosc:)
Przyjażń to wspaniała rzecz o którą trzeba dbać i
którą trzeba pielęgnować, by nigdy się nie skoczyła :)