przystanki dekompresyjne

Wszędzie tam gdzie jesteśmy próbujemy budować Dom nie
tylko ten z murami.

"dokądkolwiek się udasz
ciągniesz za sobą swoją historię
budując z niej dom
w którym pragniesz się ukryć"

Pozdrawiam

Tak blisko Scarlett moja nieśmiała podpowiedź - We
własnych ścianach.

racja zawsze nalezy byc sobą pozdrawiam

Miłość bezwarunkowa, jesteśmy w domu niekoniecznie w
krainie szczęśliwości...pozdrawiam:)

gdziekolwiek będziesz
dokąd kolwiek pójdziesz
bądź zawsze sodą

Święta racja - tylko bezwarunkowa akceptacja!
Pozdrawiam. Bardzo dobry wiersz, trafił do mnie,
dzięki śliczne-:)

ja bym nazwał...cztery ściany:)

Kazdy marzy o takim miejscu , gdzie króluje spokój
o domu gdzie mozna odpocząć o sercu które drugą osobe
pokocha
pozdrawiam :)

Ciekawa refleksja. To prawda, tam nam najlepiej, gdzie
nas akceptują i tam nas ciągnie, jesteśmy w stanie
wtedy i dom( jeśli niewygodny) zostawić. Cieplutko
pozdrawiam.

Bomi - chyba mnie przekonałaś w kwestii tytułu.
Dziękuję i pozdrawiam.
:)

Marianno - dziękuję za dobre słowo.
Miłego dnia
:)

/każdy marzy o miejscu
w którym panuje spokój/ dla mnie takim miejscem jest
moje wnętrze, gdziekolwiek jestem - wszystko zależy od
wewnętrznej arkadii, myśle, że o tym m.in. jest Twój
wiersz - dosyć prosty (zaleta:) i klarowny, w
przeciwieństwie do zbyt naukowego, fachowego tytułu,
msz; pozdrawiam serdecznie, amnezjo:)

wiersz bardzo dobry ...tytuł też odpowiedni do treści
wiersza ... mamy takie przystanki życiowe szukamy
swego miejsca ....by poczuć się bezpiecznie
pozdrawiam;-))))))

Większość z Was radzi pozostawić tytuł...
Na pewno jeszcze będę myślała.
Ogromne podziękowania dla Was za czytanie i piękne
refleksje pozostawione pod wierszem.
Pogodnego poniedziałku życzę.
:)

Karlu, Tobie również przyznam rację - przedsionek,
jako ostatni przystanek i dalej jak w sentencji: 'Tam
dom twój, gdzie serce twoje'
Pięknie dziękuję.