Przytuli mnie
wiersz gwarowy
Przytuli mnie
Kiedy mnie przykryjom
rodnom ziemiom mojom,
wtej sie niepokoje
moje uspokojom....
Bo jom rada widzem
od samej małości,
bo jom zawse bośkom,
jak wielkie świętości...
Teroz moje ciało,
do niej sie przytuli,
jako sie przytulo
dziecko do matuli...
Bok jej rodnom córkom
co tu zycie wiedzie
na holnej dziedzinie
w bogactwie i biedzie...
Kiedy se pod dorniom
legnie ciało moje,
bedzie se duł holny
i jęcały hole..
hej i jęcały hole..
autor
skorusa
Dodano: 2020-08-26 16:33:05
Ten wiersz przeczytano 805 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Pewnie tak będzie...
Pozdrawiam
Z szacunkiem i przywiązaniem do ziemi...
Pozdrawiam ciepło :)
Cudowny wiersz. Pozdrawiam :)
wymownie i pięknie.
Wszyscy sie do niej przytulimy.
Piękny i wymowny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Kiedyś na pewno...
Wymownie, pięknie.
Zdrówka, Skoruso.
A wilcy zawyjom
z łokrutnyj załości
Bardzo bliskie stały mi się Twoje słowa, Skoruso...
Pozdrawiam serdecznie :) B.G.
I tak to jest, swą kochaną córkę z miłością utuli, bo
gdzież najcieplejsze miejsce jak nie u Matuli.
Pięknie, wymownie, mądrze jak zawsze z uznaniem czytam
gwarowe wersy, pozdrawiam ciepło.
Piękny, przejmujący wiersz.
Pozdrawiam
Ukochana ziemia przytuli kiedyś wszystkie swoje
dzieci. Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie Skoruso :)