Przywiej wietrze miłość
Nie moje dziś miasta, ulice,
I drogi nie moje już w lesie
I wiatr mój przyjaciel gdzieś pomknął
Po wielkim gna pewnie znów świecie.
Już liści wraz ze mną nie liczy
I w drzewach nie skrywa się cicho
Bo wszystko co wokół, nie moje
Już tyle się w życiu przeżyło.
Już były jesienie i zimy
I wiosny co lato witały
I wszystko już było w mym życiu
Miłości jedynie za mało.
Tak mało że trudno zobaczyć
A serce samotne wciąż boli
Wiec przywiej mi wietrze jej trochę
Niech chmury tęsknoty rozgoni.
Komentarze (26)
Ładna refleksja. Pragnienie miłości, kiedy zbyt mało
doświadczyło się jej w życiu rodzi się tęsknota za
nią.
Pozdrawiam serdecznie :)
...pozdrawiam ciepło,
Piękny wiersz i nadzieja na szczęśliwą miłośc.
Pozdrawiam.
piękna liryka ...idzie wiosna a zatem i miłość zawita
do Ciebie ONA odszuka Twoje serce :-)
pozdrawiam
ładnie:) z nadzieją ,że wiosenny, ciepły wiersz
przywieje miłość :)
Ładny wiersz z nadzieją na nowa miłość...
Promiennego dnia:)
Miłość jest wokół nas, choć pid różnymi barwami...
trzeba ją umiejętnie poszukać i smakować...piękna
refleksja, warta zatrzymania w pamięci...pozdrawiam
serdecznie, dzięki za komentarz ze wzruszającymi
słowami
Mam nadzieję, że ten wiosenny wietrzyk, który wkrótce
będzie przywieje miłość
Pozdrawiam Augustyna i dziękuję
lirycznie i sentymentalnie; Yes
Zbliża się wiosna a ciepły wietrzyk przywieje do
Ciebie upragnioną miłość. Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo ladna liryka.
Na Milosc, nigdy za pozno, wkrotce wiosna, a z nia
wiatr przywieje radosc i Milosc, czego zycze Peelce:)
Pozdrawiam.
Ładny wiersz.Pozdrawiam i życzę Ci Augustyno by wiatr
wiosenny przywiał tę upragniona miłość..
Ach ta miłość... Jeszcze ją przywieje! Pozdrawiam:)
Witaj Augustyno. Wiersz jakby podsumowanie tego co juz
przeminelo ale pragnienie milosci, tak uczucia zawsze
pragniemy... niech wiatr przywieje w strone peelki
goretsze uczucie. Moc serdecznosci.
Nie wiem dlaczego usunięty zostałem ;-)
Pozdrawiam