Psalm 152

Boże Wszechmocny, Stwórco całego wszechświata,
Klękam u Twego Majestatu w białych szatach,
To jest najlepsze, najbardziej właściwe miejsce,
Aby powiedzieć Ci, co czuje moje serce.

Przeprowadziłeś Izraelitów przez morze,
Wytępiłeś też zło zagnieżdżone w Gomorze,
Przemawiałeś ustami tak wielu proroków,
Uratowałeś Daniela z więziennych mroków.

Ty doświadczyłeś Hioba i mnie też doświadczasz,
Każdego dnia czymś nowym mą duszę namaszczasz,
Postawiłeś przede mną kobietę mych marzeń,
Dałeś mi ją, następnie zabrałeś - ciąg zdarzeń.

Tak jak Hiob nigdy nie odwrócił się od Ciebie,
Tak również ja spoglądam na Twój tron na niebie,
Wszystko co zsyłasz staram się przyjąć z godnością,
Wiem, że to wszystko dla mnie - Ty jesteś Miłością.

Do Ciebie dzisiaj wznoszę to moje wołanie,
To nie jest jakieś kolejne błahe błaganie,
Błagam, spraw by ona była zawsze szczęśliwa,
Dla mnie niechaj Twa ręka będzie litościwa.

Miej ją zawsze w Swej opiece, prowadź w jasności,
By kiedy trzeba zaznała Twej Opatrzności,
Nie stawiaj też na mej drodze żadnej kobiety,
Do ostatniego tchnienia będę sam, niestety.

Lecz gdyby było to w Twoim upodobaniu,
Pamiętaj proszę o moim głośnym wołaniu,
I porusz jej sercem, jeśli jest Ci to miłe,
Wiedz, że będę ją kochał ponad moją siłę.

autor

Cymbał Brzmiący 87

Napisany: 2016-07-30 Dodano: 2016-09-30 07:45:11

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie