Ptakiem Być
Wiem co czujesz,
co cię drażni i złości.
Ból istnienia,
życie bez przyszłości.
Oczy w ścianę wpatrzone
usta do krzyku otwarte,
gardło ściśnięte,
dłonie w pięść zwarte.
Stać się drzewem bezlistnym,
nie czuć, nie oddychać,
nie pragnąć , nie marzyć,
czekać.
A może inaczej ?
Stać się ptakiem,
fruwać.
Obrać cel i dążyć
los w skale wykuwać.
autor
M_aGDIK
Dodano: 2005-09-04 15:07:17
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 0
Klimat Melancholijny
Tematyka
Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.