Pusta nadzieja

Pusta nadziejo,światłem narysowana
ty jesteś przeistoczonym niepokojem
błądzisz kruchym wzorkiem po ścianach
z której więziony duch śpiewa krzykiem wojen

I gdy spadnie z nieba ciało
gwiazd;i gdy spalona skóra stanie się prochem
napełni się nadzieją wiatr i złamie gałąź
przez co drzewa staną się zimnym lochem
dla umartwionego urodzaju

Więc gdy znużony pająk
skończy kolejną płachtę swoją tkać
przyjdzie nadzieja ,lecz czy to przypuszczenie
czy oszukiwanie duszy gdy czuć jej drżenie
gdy strach zmusza ją do łez ,lecz ona nie powinna się bać

Oglądając ostatni uśmiech rozkołysanego szczęsciem
obrazu snów i blizn wsciekłych planet
czeka się na jej nadejście
i kiedy nie nadchodzi - przybywa lament
zasiać spustoszenie

Kiedy zapomina się najprostsze z nazw
i gdy wkrada się w czaszkę zamyślenie
z cery piękne ,w duszy pełne skaz
podpiera swym wiotkim ramieniem ,by zranić
i następnie szydzić ze strzelanin
nadzieji zasianej przez natchnienie.

autor

TRUEposh

Napisany: 2005-01-12 Dodano: 2005-01-12 17:34:36

Ten wiersz przeczytano 1085 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie