Pustka istnienia

Świat ukrył się przed świtem
i na wrzosowej łące zapada mrok,
gdzieś w oddali słychać zbliżające się kroki nicości...
to ona w bezsensownym istnieniu oddaje uroki nocy.

Leżę na karminowej pościeli spoglądając tajemniczo w stronę okna...
widzę tylko świat spowity w czarnej mgle...żałoba?
Nie! To tylko moje wnętrze odzwierciedla się w szybach świata...
Dlaczego nie są kolorowe jak dawniej...?
Dlaczego życie takimi kolorami uhaftowało moje serce...
Czy tak musi być...?

autor

Claudia

Napisany: 2007-01-19 Dodano: 2007-01-19 14:40:52

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie