pustostan.

kot leżący na wydmach
spoziera wrogo, tłumiąc gniew.
zdradza go jedynie przednia łapa( wyciągnięta nieco zbyt przed siebie).
leży na plecach
(bo tak najlepiej się tęskni?)

za oknem martwy kruk maluje
krwią reprodukcje picassa
(cóż za dureń nie wykorzystuje swej martwości)


mężczyzna jakiś recytuje
bursę na środku pustego
rynku.

otwieram oczy.
i znów grzejnik z kawałkami odpadającej farby.
pióro egzystujące na czerwono.
historyk mówi o wojnach.

oczy najciszej.

autor

Monika M

Napisany: 2008-11-28 Dodano: 2008-12-04 22:14:15

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie