Puzzle

niebo nad głową, ziemia pod stopami.

Naprawdę świetny wiersz,ciekawie przedstawiony obraz
człowieka.Każdy z osobna tworzy cały
organizm.VilleVikernes napisał że nie każdy pasuje do
tej układanki,to fakt,ale przecież w każdym
mechanizmie coś zgrzyta.Ważne żeby tych
ważniejszych,lepszych części było jak
najwięcej.Pozdrawiam.

"Z małych części - składa się wielkie, tak jak z
sekund – nieskończony czas." piękne..

Podoba mi się bardzo Twój wiersz, po prostu...

wiersz ciekawie napisany,każdy z nas jest częścią
świata,częścią całości,pozdrawiam cieplutko

witaj Dorotko, ciekawy i ładnie napisany temat. każdy
ma swoje miejsce na ziemi,
a jeśli jeszcze nie ma to znajdzie.
serdecznie pozdrawiam.

Zaczynasz drążyć ciekawsze tematy. Dobrze!

Puzzelek, ale bardzo ważny, jak każda część układanki
:)

Niektórzy nie pasują do tej ludzkiej,
cielesno-myślowej układanki- ich ostre krawędzie nie
pozwalają wpasować się we wzorek- szablon-(sztampowość
dla płycizn) i ranią wszystkich wokół...

No i jak tu nie kochać Twoich wierszy, gdy one wciąż
pochylają się nad życiem:)

Bardzo obrazowo :) +

doskonałe porównanie puzzli do życia .....tak często
tak układamy nasz dni sytuacje dopasowując do miejsc
i zdarzeń....pozdrawiam

Ladny wiersz :)

Daj Boże, żeby tak było jak mówisz, że nad produkcją
tych puzzli On panuje, pozdrawiam.

Fantastyczna metafora..Człowiek porównany do
puzzla..Każdy potrzebny..niezbędny do obrazu
całości..Pozytyw.. M.