Pytania obrazy

znalazłam swe odpowiedzi

Dzis w najpiekniejszym muzeum swiata oglądałam obrazy.
Moja własna wedrówka była mi przewodnikiem.
Zapukało zdziwienie i usmiech na twarzy jak bilet wstepu by cos mogło sie zdarzyć.

W szarym drzewie bez szaty, bez pamieci, bez lisci odkrywałam siebie i czas który sie ziścił.
Zapytałam o przyszłośc taka jutra spragniona.
Zapytałam o siebie, zapytałam tez o wczoraj.

Gdy w pniu kory zwierciadła odbijałam jak stemple swe pytania watpliwe, bo tworzone napredce
ono gładkim swym sekiem nic do mnie nie mowiło.
Swym milczeniem upartym trwało tak jak sie zrodziło.

Poprosiłam gałęzi by odpowiedż mi dały lecz na prózno tam trwałam w swym kłopocie niemałym.
Zasmucona gdy im tak blisko do nieba
a mnie samej daleko, a mnie czegos potrzeba.

Oczy wróciły zmeczone lecz odpowiedzia były własnie one.
Pochylone ku ziemi,strapione czekaniem odnalazły odpowiedz poprzedzona pytaniem.

To nie chmur siegac mi trzeba by dom życia odmienić.
Aby siebie rozpoznac trzeba dotknąc korzeni

Wejsc do siebie głęboko gdzie fundament konarów.
Tylko tam odnajdziemy rzeczywistośc bez marów.
Jakze trudne, bo proste aby to zdobywać lecz pragnienie uparte krople potu obmywa.

Nie zamykam muzeum, nie opuszczam drzewa bo do tego by dotrwać długiej drogi potrzeba.

znajdżcie-tego Wam życzę

autor

Harima

Napisany: 2005-04-15 Dodano: 2005-08-09 15:06:37

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie